جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

الاحتجاج، تأليف ابومنصور، احمد بن على بن ابى‌طالب طبرسى، از علماى قرن ششم هجرى است. اين كتاب، به زبان عربى و در موضوع بحث‌ها و مناظرات معصومين(ع) و بزرگان دين با مخالفان، در موضوعات مختلف دينى مى‌باشد. كتاب، در دو جزء تنظيم شده است. جزء اول آن، مشتمل بر بيست و سه احتجاج و نه عنوان مختلف از قبيل«فصل في ذكر طرف...»، «ذكر طرف...»، «جواب مسائل...» و... است و جزء دوم، شامل بيست و شش احتجاج و دو عنوان «خطبة...» و «ذكر طرف...» مى‌باشد.

الاحتجاج، تأليف ابومنصور، احمد بن على بن ابى‌طالب طبرسى، از علماى قرن ششم هجرى است. اين كتاب، به زبان عربى و در موضوع بحث‌ها و مناظرات معصومين(ع) و بزرگان دين با مخالفان، در موضوعات مختلف دينى مى‌باشد. كتاب، در دو جزء تنظيم شده است. جزء اول آن، مشتمل بر بيست و سه احتجاج و نه عنوان مختلف از قبيل«فصل في ذكر طرف...»، «ذكر طرف...»، «جواب مسائل...» و... است و جزء دوم، شامل بيست و شش احتجاج و دو عنوان «خطبة...» و «ذكر طرف...» مى‌باشد.

الاحتجاج، تأليف ابومنصور، احمد بن على بن ابى‌طالب طبرسى، از علماى قرن ششم هجرى است. اين كتاب، به زبان عربى و در موضوع بحث‌ها و مناظرات معصومين(ع) و بزرگان دين با مخالفان، در موضوعات مختلف دينى مى‌باشد. كتاب، در دو جزء تنظيم شده است. جزء اول آن، مشتمل بر بيست و سه احتجاج و نه عنوان مختلف از قبيل«فصل في ذكر طرف...»، «ذكر طرف...»، «جواب مسائل...» و... است و جزء دوم، شامل بيست و شش احتجاج و دو عنوان «خطبة...» و «ذكر طرف...» مى‌باشد.

این کتاب درباره جانشینی رسول الله (ص) می باشد. کتاب خلافه و جانشینی رسول الله را منحصر در نص و امام علی ع می داند و برای اثبات آن از روایات بسیار زیادی استفاده می کند و رد شبهه می کند از جانشینی امام علی ع از پیامبر اکرم (ص).

این کتاب یک کتاب نقد می باشد بر کتاب تطور الفکر السیاسی الشیعی و در این کتاب نقد فصل اول آن کتاب می باشد که درباره نظریه رهبری شورایی و جریانات و اتفاقات بعد از مرگ خلیفه اول را ذکر می کند که منجر به انتخاب عمر از طریق شورای شش نفره شد.

نقد و بررسی وقایع دوران مریضی پیامبر اسلام(ص) و ماجراهای قبل و بعد از رحلت ایشان است. در این نوشتار به نقد و بررسی سند و دلالت روایات نقل شده در مورد برخی از وقایع دوران بیمار رسول خدا که منجر به وفات ایشان شد، پرداخته شده و برخی از ادعاها مبنی بر اینکه در زمان بیماری پیامبر اکرم ابوبکر نماز جماعت را به دستور ایشان اقامه کرده است، مورد تجزیه و تحلیل تاریخی و روایی قرار گرفته است. نویسنده همچنین به دستور پیامبر اسلام در مورد پیوستن به سپاه اسامةبن زید، درخواست کاغذ و قلم و نوشتن وصیت توسط رسول خدا، توهین عمربن خطاب به پیامبر اسلام و برخی از وقایع دروران کوتاه بیماری پیامبر اکرم و تحلیل این حوادث پرداخته و دیدگاه‌های اهل‌سنت را در مورد صحت و سقم آنها را مورد ارزیابی قرار داده است.

در این مجلد، حدیث غدیر را از حیث روایت و دلالت، بررسی و صحت و تواتر این حدیث و دلالت آن به امامت امیر مؤمنان(علیه السلام) را اثبات نموده و شبهات پیرامون حدیث غدیر را با موشکافی و شکیبایی، پاسخ گفته و در کنار اینها نکات و فواید ادبی، رجالی، حدیثی، تفسیری، تاریخی و کلامی فراوان و نابی را به خواننده عرضه کرده است.

جلد چهارم: اين جلد، پنج عنوان را دربردارد، از جمله: الف) كلمة حول الرؤية: بررسى اينكه آيا رؤيت خدا ممكن است؟ همچنين مباحثى همچون: اختلاف مسلمانان در امكان و امتناع رؤيت و نقل گفته‌هاى آنها، استدلال عالمان شيعى بر امتناع رؤيت با نگرش عقلانى و استدلال به قرآن، طرح استدلال فخررازى و پاسخ مستدل به وى، نصوص امامان در امتناع رؤيت را دربردارد[۱۰] ب) «فلسفة الميثاق و الولاية»: جواب‌هاى مستند و مبسوط به پرسش‌هايى است كه از مرحوم شرف‌الدين درباره تفسير آيات ولايت كرده‌اند. در ادامه، شيوه شرف‌الدين در تفسير، آنگاه تحليل و بيان فلسفه ميثاق و ولايت آمده است[۱۱] ج) «اجوبة مسائل موسى جارالله»: كتاب در پاسخ به پرسش‌ها (و در واقع شبهات و تهمت‌هاى) موسى جارالله، يكى از علماى سنى نوشته شده است. وى به كشورهاى اسلامى و غيراسلامى، مسافرت‌هايى كرد و از اوضاع و احوال مسلمانان، اطلاعاتى به دست آورد، سپس با طرح پرسش‌هايى از علماى شيعى پاسخ خواست. اثر حاضر بيست پاسخ به وى است[۱۲] د) «الى المجمع العلمي العربي بدمشق»: اين اثر رديه‌اى بر تهمت‌هايى است كه رئيس مجمع علمى عربى، على محمد كردعلى به شيعه نسبت داده است. علامه شرف‌الدين در پى نشر مطالبى تفرقه‌انگيز و اتهاماتى به شيعه در يكى از نشريات وابسته به آن مجمع، ضمن ابراز شگفتى و تأسف از تك‌روى برخى اعضا، بر نقاط وحدت مذاهب اسلامى پافشرده، به پاسخ شبهات مى‌پردازد[۱۳] ه) مسائل فقهية: اين اثر مجموعه بحت‌هايى است كه علامه در مجله «العرفان» منتشر كرده است و به بيان چند فرع فقهى مورد بحث و اختلاف شيعى و سنى پرداخته، با دلايلى روشن، حقانيت و مستدل بودن اين فروع را بنابر مذهب جعفرى ثابت مى‌كند